Ekspert radzi

01.Największy błąd przy ocieplaniu ścian od środka

Najczęstszym błędem popełnianym przy docieplaniu ścian od wewnątrz pomieszczenia jest skupienie się wyłącznie na ograniczeniu ucieczki ciepła.

Wydaje się, że rozwiązaniem problemu zimnej ściany może być po prostu przyklejenie tradycyjnych materiałów takich jak wełna mineralna, styropian, piana PUR czy różnego rodzaju płyty, maty lub panele docieplające. Wszystkie te materiały działają na zasadzie oporu cieplnego, czyli źle przewodzą ciepło. Rzeczywiście, po zastosowaniu tradycyjnych izolatorów temperatura w pomieszczeniu i na powierzchni ścian wyraźnie wzrośnie, a rachunki  za ogrzewanie spadną. Rozwiązanie to niestety bardzo często stanowi bombę z opóźnionym zapłonem. Myśląc  o docieplaniu ścian, nie można się skupić wyłącznie na bilansie cieplnym. Przepływowi ciepła nierozerwalnie towarzyszy przepływ pary wodnej. W zimie ciepło i para wodna próbują wydostać się poprzez ścianę na zewnątrz. Cząsteczki pary przenikają (dyfundują) do wnętrza muru i przemieszczają się w kierunku zimnej powierzchni. Problem pojawia się wtedy, gdy para ulegnie skropleniu (kondensacji) w nieodpowiednim miejscu wewnątrz ściany.

Tradycyjne izolatory zastosowane od wewnątrz pomieszczenia wywołują grzyba.

Zastosowanie tradycyjnych izolatorów do ocieplenia od środka bardzo często prowadzi do tego, że strefa kondensacji występuje na połączeniu izolacji ze ścianą. Tworzy to doskonałe warunki do rozwoju grzyba. Zarodniki grzybów pleśniowych mają bardzo niekorzystny wpływ na zdrowie ludzkie. Użytkownik nie ma pojęcia o tym, że pod warstwą izolacji rozwija się kolonia pleśni. Pierwszym sygnałem może być charakterystyczny, stęchły zapach. Dopiero po dłuższym czasie grzyb zacznie się pojawiać  na powierzchni ściany. Często po zdjęciu izolacji okazuje się, że jego intensywność i towarzysząca mu degradacja ściany  jest bardzo duża.

Grzyb na ścianie

Czasami ściana jest na tyle zimna, że para wodna kondensuje się na jej powierzchni i jeżeli szybko nie wyschnie, stanowi środowisko do rozwoju grzybów. Zastosowanie w takiej sytuacji tradycyjnych izolatorów jako ocieplenie ściany od środka  nie tylko nie wyeliminuje problemu, lecz go spotęguje. Jest to najprostsza droga do bardzo poważnego zagrzybienia ściany. Innym negatywnym skutkiem zastosowania tradycyjnych izolatorów do ocieplania ściany od wewnątrz jest zwiększenie strefy przemarzania. Przy dużym mrozie może się okazać, że cały przekrój muru jest zamarznięty. Zamarzająca woda zwiększa swoją objętość, co działa destrukcyjnie na strukturę muru. Zniszczeniu mogą ulec również instalacje prowadzone w ścianie. Minusem stosowania tradycyjnych izolatorów od wewnątrz jest także utrata powierzchni użytkowej. Ma to szczególne znaczenie przy pomieszczeniach o małej powierzchni. Planując ocieplanie pomieszczenia od wewnątrz za pomocą tradycyjnych izolatorów oporowych, konieczne jest wykonanie specjalistycznych obliczeń cieplno-wilgotnościowych. Nie warto polegać w tym zakresie na poradach tzw. „złotych rączek”.

AeroTherm jest w pełni bezpieczny i chroni przed powstaniem grzyba wewnątrz i na powierzchni ściany.

Zrozumienie zjawisk, które zachodzą w ścianie, gdy na dworze jest zima, pozwala uchronić się przed poważnym błędem. Nie chodzi tylko o koszty finansowe. Może to mieć fatalny wpływ na zdrowie twoje i twoich bliskich. Materia jest dość skomplikowana, dlatego prezentujemy ją w sposób uproszczony i obrazowy. Zachęcamy do zapoznania się z poniższą prezentacją.

Dwa strumienie – ciepła i wilgoci

Zagadnienie docieplania ścian od środka jest bardzo skomplikowane i w razie błędu wiąże się z poważnym ryzykiem zagrzybienia. W celu wyjaśnienia tego problemu należy zrozumieć, jakie zjawiska dzieją się wewnątrz ściany, gdy na dworze jest mróz.

Z wnętrza ogrzewanego pomieszczenia próbują poprzez ścianę przedostać się na zewnątrz dwa strumienie – ciepła i pary wodnej. Zgodnie z zasadami fizyki ciepło przemieszcza się od ośrodka cieplejszego do zimniejszego. Identycznie jest z parą wodną. Oba te zjawiska występują równocześnie i są ze sobą nierozerwalnie związane. Dlatego nie można ich rozpatrywać osobno lub wybiórczo.

1 / 15

Studium przypadku

Najłatwiej jest zrozumieć skomplikowane zjawiska, analizując konkretny przykład.
Założenia przyjętego modelu:

Nieocieplona ściana z cegły o grubości 38 cm
Temperatura powietrza w pomieszczeniu +20°C
Temperatura powietrza na dworze -24°C

Temperatura na ścianie wewnętrznej wynosi +10,2°C, a na ścianie zewnętrznej -21°C. Pomimo wysokiej temperatury powietrza ściana wewnętrzna jest zimna, co znacząco obniża komfort cieplny w pomieszczeniu, a koszty grzania są wysokie. Strefa przemarzania obejmuje około 2/3 grubości ściany.

2 / 15

Co się dzieje z parą wodną?

Bardziej skomplikowana jest sytuacja z parą wodną. Po wniknięciu do ściany nie przechodzi przez nią całkowicie. Mówiąc obrazowo, każda warstwa zatrzymuje część pary wodnej. W miarę zbliżania się do zimnej strefy muru jej koncentracja spada.

3 / 15

Punkt rosy

Na rysunku obok strefa kondensacji znajduje się w zewnętrznej części muru. Jeżeli strefa ta będzie się zbliżać do wnętrza pomieszczenia, rośnie ryzyko zawilgocenia ścian od środka i rozwoju grzyba.

4 / 15

Izobar pary nasyconej

Istnieje możliwość obliczenia, w którym miejscu w ścianie nastąpi kondensacja pary wodnej przy danych warunkach termicznych i wilgotnościowych.

Para wodna rozpuszczona w powietrzu wywiera ciśnienie cząstkowe – jest to tzw. ciśnienie (prężność) pary wodnej. W wyższej temperaturze w pomieszczeniu para ma większe ciśnienie niż w niższej na dworze. Właśnie ta różnica ciśnień wymusza przemieszczanie się pary wodnej.

Pierwszym krokiem do oznaczenia strefy kondensacji jest określenie prężności pary nasyconej w poszczególnych miejscach w murze. Para nasycona to taka, w której wilgotność wynosi 100%, czyli więcej pary wodnej nie może się w niej rozpuścić.

Rysunek obok prezentuje schematycznie rozkład ciśnienia pary nasyconej dla analizowanego przez nas przykładu.

5 / 15

Rzeczywisty rozkład wilgoci

Kolejnym krokiem jest wyznaczenie linii rzeczywistego ciśnienia pary wodnej w powietrzu. W pomieszczeniu rzadko się zdarza, żeby wilgotność wynosiła 100%. Przebywanie w takim wnętrzu jest bardzo niekomfortowe. Dlatego na powierzchni wewnętrznej ściany rzeczywiste ciśnienie cząsteczkowe pary wodnej jest niższe niż w przypadku pary nasyconej.

W naszym przykładzie przebieg izobary dla rzeczywistego ciśnienia pary wodnej przedstawia linia niebieska.

6 / 15

W którym miejscu wykropli się woda?

Jeżeli niebieska linia rzeczywistego ciśnienia cząsteczkowego pary wodnej przebiega powyżej linii zielonej dla pary nasyconej, wówczas w tej strefie nastąpi kondensacja. Dla naszego przykładu strefa kondensacji jest usytuowana w bezpiecznym miejscu blisko zewnętrznej powierzchni ściany.

Co prawda nie ma ryzyka zagrzybienia ściany, ale nadal w pomieszczeniu jest za zimno.

7 / 15

Co się stanie, gdy od środka przykleimy tradycyjny izolator?

Umieśćmy od strony pomieszczenia 15 cm tradycyjnego izolatora działającego na zasadzie oporu cieplnego, np. wełnę mineralną. Temperatura na ścianie zwiększyła się do +18,5°C. Pozwoliło to osiągnąć komfort cieplny w pomieszczeniu oraz ograniczyć rachunki za ogrzewanie.

Sytuacja jest jednak dużo bardziej skomplikowana, niż się wydaje. Po pierwsze cała ściana jest przemarznięta. Jeżeli w ścianie są prowadzone instalacje, to może nastąpić ich zamarznięcie.

Jednak poważniejszym problemem jest kondensacja pary wodnej.

8 / 15

Zmiana układu izobar

Radykalna zmiana temperatur wewnątrz przegrody zasadniczo zmienia również układ ciśnienia pary wodnej.

9 / 15

Wilgoć i grzyb na powierzchni ściany

Strefa kondensacji przesuwa się w obszar połączenia wełny mineralnej z powierzchnią muru. Wilgoć będzie się gromadzić głównie na powierzchni muru. Tworzą się idealne warunki dla rozwoju grzyba.

Sytuację pogarsza fakt, że przez długi okres zagrzybienie jest niewidoczne. Dopiero po dłuższym czasie zaczyna pojawiać się wykwity na powierzchni ściany. Często po zdjęciu izolacji okazuje się, że intensywność pleśni jest bardzo duża.

10 / 15

Tradycyjne izolatory zastosowane od środka wywołują grzyba nawet w umiarkowanych warunkach

W naszym klimacie mrozy na poziomie -24°C są coraz rzadsze. Zobaczmy więc, co się wydarzy przy temperaturze zewnętrznej +1°C. Okazuje się, że analizując nasz układ, również w tej temperaturze nastąpi kondensacja pary wodnej na ścianie pod warstwą izolacji.

W naszym przykładzie jako izolację użyto wełny mineralnej. Takie same skutki spowoduje zastosowanie innych materiałów oporowych takich jak styropian, piana PUR oraz różnego rodzaju płyty i panele docieplające.

11 / 15

Jak AeroTherm wpływa na strefę przemian

Sprawdźmy teraz, jak na sytuację wilgotnościową wewnątrz ściany wpłynie zastosowanie AeroThermu. Rysunki obok przedstawiają rozkład temperatur w przypadku ściany bez izolacji i w przypadku nałożenia 1 mm AeroThermu.

Zastosowanie AeroThermu przesunęło strefę przemarzania w kierunku powierzchni wewnętrznej muru, ale zmiana jest relatywnie niewielka i nawet przy mrozie -24°C w części ściany nadal są temperatury dodatnie.

12 / 15

Opór dyfuzyjny AeroThermu

Różne materiały w różnym stopniu utrudniają przenikanie (dyfuzję) pary wodnej. Inny opór będzie dla cegły, inny dla betonu, tynku, styropianu, wełny czy AeroThermu. Rodzaj materiału oraz jego grubość określają łatwość przemieszczania się pary wodnej w ścianie – jest to tzw. równoważny opór dyfuzyjny (Sd). Opór dyfuzyjny materiałów, z których zbudowana jest ściana, ma znaczący wpływ na ciśnienie pary wodnej i w konsekwencji na jej kondensację.

Warstwa AeroThermu o grubości 1mm ma równoważny opór dyfuzyjny Sd = 0,19m. Ściana z cegły o grubości 38cm ma Sd = 3,8m. Tak więc wpływ oporu dyfuzyjnego AeroThermu jest niewielki. Z wykresów wynika, że rozkład wilgoci w ścianie z AeroThermem jest zbliżony do sytuacji przed jego nałożeniem.

13 / 15

AeroTherm jest materiałem bezpiecznym

AeroTherm tylko w niewielkim stopniu wpływa na strefę przemarzania i kondensacji pary wodnej wewnątrz ściany. AeroTherm jest materiałem w pełni bezpiecznym i chroni przed powstaniem grzyba wewnątrz ściany.

Analiza była prowadzona dla temperatury zewnętrznej -24°C. W polskim klimacie zdarza się ona coraz rzadziej. Przy wyższych temperaturach przesunięcie strefy kondensacji będzie jeszcze mniejsze.

14 / 15

Uwagi końcowe

Zdajemy sobie sprawę, że nie wszyscy nasi klienci są inżynierami budownictwa, dlatego materiał został przedstawiony w sposób uproszczony, z zastosowaniem przykładów i schematów.

Celem prezentacji jest ogólne, obrazowe zaprezentowanie jak przebiegają pewne procesy i jakie jest ryzyko z tym związane. W każdym rzeczywistym przypadku parametry zjawisk będą się różnić.

Każdy budynek ma swoją specyfikę. Określenie, czy użycie jakiegoś materiału do izolacji ściany od wewnątrz wymaga przeprowadzenia specjalistycznych obliczeń.

15 / 15

02.Ocieplanie od wewnątrz – porównanie technologii

Istota problemu

Zanim przejdziemy do analizy poszczególnych technologii, warto zapoznać się ze zjawiskami, które determinują ich działanie.

W zimie z ogrzewanego pomieszczenia chce się wydostać na zewnątrz nie tylko ciepło, ale również wilgoć (para wodna) rozpuszczona w powietrzu. Oba te zjawiska występują równocześnie i nie można ich rozpatrywać w oderwaniu od siebie.

1 / 5

Istota problemu

Po wniknięciu do ściany para wodna nie przechodzi przez nią całkowicie. Mówiąc obrazowo, każda warstwa zatrzymuje część pary wodnej. W miarę zbliżania się do zimnej strefy muru jej koncentracja spada.

2 / 5

Istota problemu

Jeżeli ilość pary wodnej jest duża, to jej część dotrze do zimnej strefy. Dochodzi wówczas do jej kondensacji, czyli skroplenia. Dzieje się to po osiągnięciu przez wędrujące cząsteczki pary temperatury zwanej punktem rosy. Na rysunku obok strefa kondensacji znajduje się w zewnętrznej części muru. Jeżeli strefa ta będzie się zbliżać do wnętrza pomieszczenia, rośnie ryzyko zawilgocenia ścian od środka i rozwoju grzyba.

3 / 5

Istota problemu

Tradycyjne materiały izolacyjne działają na zasadzie oporu cieplnego. Oznacza to, że słabo przewodzą ciepło, przez co utrudniają jego przemieszczanie się. Im jest grubsza warstwa izolatora, tym efekt termiczny jest lepszy. Jeżeli od środka umieścimy izolację działającą na zasadzie oporu cieplnego, wówczas strefa kondensacji przesunie się do wewnętrznej powierzchni ściany. Przeważnie wilgoć wykropli się na połączeniu warstwy izolacyjnej ze ścianą. Tworzą się warunki do powstania grzyba pleśniowego.

4 / 5

Istota problemu

Drugim negatywnym zjawiskiem wywoływanym przez zastosowanie izolacji oporowej od środka jest przesunięcie strefy przemarzania do wewnętrznej powierzchni ściany. Po pierwsze punkt rosy, który znajduje się blisko wewnętrznej powierzchni ściany, powoduje szybsze i intensywniejsze wykroplenie wody. Przemarzanie może również niszczyć ścianę. Zamarznięta woda zwiększa swoją objętość i powoduje kruszenie materiałów konstrukcyjnych oraz zniszczenie przeprowadzonych w nich instalacji.

5 / 5

Na rynku są dostępne różne materiały, które są rekomendowane do ocieplania pomieszczeń od środka. Każde z tych rozwiązań ma swoje zalety i wady. Przed zakupem warto rozważyć wszystkie „za” i „przeciw” poszczególnych rozwiązań.

Porównanie AeroThermu do innych rozwiązań stosowanych przy ocieplaniu ścian od środka.

Poznaj wady i zalety ocieplania od środka za pomocą:

Wełny mineralnej
Płyt z poliuretanu lub polistyrenu pokrytych folią aluminiową, lub tworzywową
Materiałów izolacyjnych, które posiadają bardzo duży opór dyfuzyjny pary wodnej np. szkło piankowe
Bloczków silikatowych, czyli tzw. płyt klimatycznych
Bloczków z lekkiego betonu komórkowego np. Multipor
Płyt perlitowych

Koncepcje bezpiecznego ocieplania pomieszczeń od zewnątrz

Główny problem techniczny sprowadza się do tego, jak ograniczyć negatywne skutki związane z kondensacją wody pod izolacją i zwiększoną strefą przemarzania. Opracowano trzy koncepcje rozwiązania tego problemu:

01. Uniemożliwienie wnikania pary wodnej do strefy izolacji i ściany.
02. Dopuszczenie do kondensacji wewnątrz materiału izolacyjnego. Założenie jest takie, że wilgoć gromadzi się  w warstwie izolacji w okresach zimnych, a następnie odparowuje do wnętrza pomieszczenia, gdy robi się cieplej.

Obie powyższe koncepcje są znane od wielu lat i dotyczą izolacji, które działają na zasadzie oporu cieplnego. Można je nazwać tradycyjnymi. W ostatnich dekadach pojawiła się trzecia droga, oparta o nanotechnologię.

03. Zastosowanie izolacji cienkowarstwowych, które nie działają na zasadzie oporu cieplnego, tylko na odbiciu i rozproszeniu promieniowania. Ich wpływ na punkt rosy i głębokość przemarzania jest znikomy, więc problem kondensacji w strefie ocieplenia nie występuje.

01. Technologie ograniczające wnikanie pary wodnej do przegrody

Założenie jest bardzo proste i logiczne – jeżeli para wodna nie przedostanie się z wnętrza pomieszczenia do strefy izolacji i ściany, to nie będzie się miało co wykroplić. Koncept teoretyczny jest doskonały, trochę gorzej sprawa wygląda w praktyce wykonawczej i eksploatacyjnej. Materiał izolacyjny powinien być zabezpieczony od strony pomieszczenia powłoką, która nie przepuszcza pary wodnej. Zazwyczaj są to różnego rodzaju folie paroszczelne syntetyczne lub aluminiowe. Zobaczmy jak ten pomysł jest realizowany w praktyce.

Ocieplanie od środka za zastosowaniem wełny mineralnej

Rozwiązanie to wymaga w pierwszej kolejności wykonania stelażu z profili aluminiowych lub z drewna, w którym następnie jest układana warstwa izolacji z wełny mineralnej. Pomiędzy konstrukcją i ścianą właściwą powinna pozostać wolna przestrzeń wentylacyjna. Następnie całość powinna być szczelnie osłonięta, folią paroszczelną i wykończona płytami karton-gips.

Wady i zagrożenia:

Zabiera dużo powierzchni w pomieszczeniu
Trudny i wymagający montaż paraizolacji, który może powodować błędy wykonawcze. Będzie to skutkować przenikaniem  pary wodnej do przegrody i jej zawilgocenie
Zamknięcie powietrza wewnątrz konstrukcji na etapie montażu. Nawet jeżeli konstrukcja będzie w 100% szczelna, to wilgoć  zamknięta w konstrukcji w okresach zimowych będzie się kondensować na powierzchni ściany właściwej. Podnosi to ryzyko zagrzybienia
Zwiększa się znacząco strefa przemarzania ściany właściwej
Problem z montażem mebli i innych elementów. Po pierwsze podczas wiercenia otworów może nastąpić  utrata szczelności, a po drugie lekka konstrukcja nie przeniesie dużych obciążeń np. cięższej szafki
Wrażenie pustki pod warstwą tynku
Relatywnie wysoki koszt wykonania

Pomimo popularności tego rozwiązania, posiada ono sporo wad i zagrożeń.

Ocieplanie płytami pokrytymi powłoką paroszczelną

Coraz częściej na rynku pojawiają się różnego rodzaju płyty izolacyjne fabrycznie pokryte warstwą paraizolacji. Są to np. płyty z poliuretanu lub polistyrenu pokryte folią aluminiową, lub tworzywową.

Wady i zagrożenia:

Zabiera dużo powierzchni w pomieszczeniu
Montaż wymaga bardzo dużej precyzji. Konieczne jest odpowiednie uszczelnienie spoin pomiędzy płytami,  przy ścianach, suficie i podłodze. Wszelkie błędy wykonawcze spowodują przenikanie wilgoci do przegrody
Ponieważ paraizolacji nie powinno się dziurawić, a przyczepność do folii jest utrudniona, dlatego pojawiają  się problemy z wykończeniem powierzchni.
Pod płytami oraz pod warstwą wykończeniową pozostaje zamknięte powietrze, które ma doskonałe warunki  do kondensacji i rozwoju grzyba.
Zwiększa się znacząco strefa przemarzania ściany właściwej
Nie powinny być robione otwory w warstwie paraizolacji
Należy zwrócić uwagę, czy dany materiał nie jest łatwopalny, jak np. płyty poliuretanowe
Relatywnie wysoki koszt wykonania

Ocieplenie materiałem, którego budowa ogranicza przepływ pary wodnej

Ideę ograniczenia przepływu wilgoci do przegrody można również zrealizować, wykorzystując materiały izolacyjne, które posiadają bardzo duży opór dyfuzyjny pary wodnej. Wówczas nie ma potrzeby stosowania dodatkowych izolacji wilgotnościowych od środka pomieszczenia, gdyż materiał sam w sobie jest takim izolatorem. Są to rozwiązania wykorzystywane relatywnie rzadziej. Przykładem jest np. szkło piankowe. Decydując się na taki materiał, należy bardzo dokładnie zapoznać się z zaleceniami montażowymi, szczególnie w obszarze uszczelniania spoin i przypilnować ich realizacji przez wykonawców. Rozwiązania te również ograniczają powierzchnię pomieszczenia, nie tolerują błędów wykonawczych, zwiększają strefę przemarzania oraz są relatywnie drogie.

02. Technologie dopuszczające możliwość kondensacji wewnątrz warstwy izolacji

Koncepcja ta zakłada, że w zimie w porach materiału kondensuje się wilgoć, która potem odparowuje w okresach cieplejszych do wnętrza pomieszczenia. Dlatego materiały stosowane do tego rozwiązania muszą mieć budowę otwartą dyfuzyjnie. Oznacza to, że ich wewnętrzne pory nie mogą być zamknięte.

Wady i zagrożenia:

Ograniczają powierzchnię wewnątrz pomieszczenia
Należy przez cały rok utrzymywać odpowiedni klimat (wilgotność i temperaturę) wewnątrz pomieszczenia. Jeżeli wilgotność w zimie będzie zbyt duża, to zwiększy się ilość wilgoci skondensowanej w płycie izolacyjnej, co może doprowadzić do rozwoju grzybów. Jeżeli natomiast wilgotność w okresach ciepłych będzie zbyt duża, wówczas wilgoć może nie odparować w całości i nastąpi w kolejnych okresach jej kumulacja. Dlatego niezbędny jest odpowiedni system wentylacji i kontroli wilgotności w pomieszczeniu
Współczynnik izolacji cieplnej tych materiałów jest relatywnie niski. Dodatkowo wilgoć, która jest dobrym przewodnikiem ciepła, pogarsza go
Materiały tego typu charakteryzują się bardzo dobrym podciąganiem wilgoci. Jeżeli ściana jest zawilgocona poprzez np. nieszczelną elewację lub podciąga wilgoć z fundamentów, wówczas może nastąpić pełne zawilgocenie całej przegrody
Dużym zagrożeniem są błędy wykonawcze. Należy bezwzględnie stosować zalecania dla danej technologii dotyczące materiałów do przyklejania i szpachlowania spoin
Krytycznym błędem jest zastosowanie wykończenia ściany, które uniemożliwi lub znacząco ograniczy możliwość odparowania wilgoci do wnętrza pomieszczenia. Zastosowanie płyt karton-gips, nieodpowiednich tynków, farb lub tapet może spowodować poważne zagrzybienie ściany. W ogóle nie powinno się stosować płytek ceramicznych, boazerii czy innych paroszczelnych okładzin. Również zabudowa szafy lub inne większe meble mogą ograniczyć odparowanie wilgoci
Zwiększa się strefa przemarzania ściany
W związku z dużym stopniem komplikacji tego rozwiązania i licznych zagrożeń, wskazane jest wykonanie wcześniej obliczeń cieplno-wilgotnościowych przez wykwalifikowaną osobę
Relatywnie wysoki koszt materiałów i robocizny

Najczęściej spotykane materiały:

Bloczki silikatowe, czyli tzw. płyty klimatyczne

Silikat jest to materiał wykonany z wapna palonego, piasku kwarcowego i wody. Kryształki silikatu tworzą mikroporowaty szkielet, o bardzo wysokich właściwościach kapilarnych. Do montażu i spoinowania powinna być zastosowana systemowa zaprawa klejowa.

Bloczki z lekkiego betonu komórkowego

Najbardziej znany materiał tego typu to Multipor. Posiadają budowę i właściwości zbliżone do płyt klimatycznych. Również w tym przypadku jest wymóg precyzyjnego montażu wykonanego w oparciu o materiały systemowe.

Płyty perlitowe

Perlit jest skałą pochodzenia wulkanicznego. Nazywany jest również szkłem wulkanicznym, ponieważ powstaje naturalnie na skutek hydratacji stygnącej lawy. Płyta perlitowa to bezwłóknowa płyta izolacyjna, wyprodukowana na bazie naturalnego perlitu oraz dodatków. Budowa, właściwości i uwagi wykonawcze analogiczne jak w przypadku płyt silikatowych i lekkiego betonu komórkowego.

03. Nanotechnologie cienkowarstwowe odbijające i rozpraszające promieniowanie cieplne

W przypadku tradycyjnych izolatorów oporowych szuka się minimalizacji problemów, które wywołało ich zastosowanie. Chodzi głównie o kondensację wilgoci w obszarze izolacji oraz przesunięcie strefy przemarzania. Materiały cienkowarstwowe typu AeroTherm działają na zupełnie innej zasadzie niż materiały oporowe. Warstwa o grubości tylko 1 mm odbija do 93% promieniowania cieplnego, przez co ogranicza wnikanie ciepła do ściany. Część ciepła jest rozpraszana na powierzchni, co przekłada się na wzrost temperatury ściany. AeroTherm nie tylko nie prowokuje wilgoci, ale eliminuje przyczyny jej powstawania. Dodatkowo tylko nieznacznie wpływa na zwiększenie przemarzania ściany.

AeroTherm to prawdziwy przełom w termoizolacji pomieszczeń od środka.

To nowatorskie podejście do problemu ocieplania od środka niesie wiele korzyści:

Ponieważ grubość warstwy to tylko 1 mm, nie traci się powierzchni użytkowej w pomieszczeniu
Eliminuje się grzyba kondensacyjnego
Nie przesuwa się strefa przemarzania ani punkt rosy
Jest to materiał bezpieczny dla zdrowia i niepalny
Metody nakładania są proste, tanie i mało uciążliwe – możliwość wykonania we własnym zakresie
Ścianę można wykańczać w dowolny sposób
Technologia jest bardzo przystępna cenowo w stosunku do innych rozwiązań

Wady i zagrożenia:

W przypadku innych technologii można zwiększyć grubość warstwy izolacyjnej i w ten sposób  poprawić ich skuteczność działania. Nie jest to możliwe dla AeroTherm – zwiększanie grubości  warstwy nie poprawia znacząco izolacji.

Podsumowanie

Przy podejmowaniu decyzji o wyborze technologii do ocieplenia pomieszczenia od środka warto rozważyć wady i zalety poszczególnych opcji w odniesieniu do konkretnego przypadku, z jakim mamy do czynienia. Może w tym pomóc odpowiedź na kilka pytań np. czy utrata powierzchni jest problemem, jak duży jest deficyt ciepła, czy wcześniej występował grzyb kondensacyjny, jaki kształt ma ściana, czym planujemy wykończyć wnętrze, jaki będzie układ mebli no i oczywiście jakie będą koszty inwestycji. Jeżeli ściany mają bardzo niski poziom izolacji, wówczas warto rozważyć połączenie różnych technologii np. płytę klimatyczną lub z betonu komórkowego można wykończyć warstwą AeroThermu. Pozwala to osiągnąć dobre parametry izolacyjne przy mniejszej utracie powierzchni użytkowej. W razie dalszych wątpliwości można zadzwonić do konsultanta oferenta z prośbą o fachowe doradztwo.

03.AeroTherm vs inne materiały termorefleksyjne

Materiały termorefleksyjne działają na zasadzie odbijania i rozpraszania promieniowania cieplnego.

Obecnie na rynku dostępne są różnego rodzaju produkty tego typu w postaci  mas szpachlowych lub farb. Na pierwszy rzut oka są one do siebie zbliżone  i działają na podobnej zasadzie. Czy jednak na pewno tak jest?

Czym różni się AeroTherm od innych materiałów tego typu?

01. Porównanie budowy i składników

AeroTherm to nowatorska, termoaktywna masa szpachlowa nowej generacji, w której zastosowano unikatowe połączenie mikrosfer szklanych 3M oraz aerożelu. AeroTherm osiąga wszystkie swoje właściwości już przy grubości warstwy 1 mm. Mikrosfery szklane o średnicy kilku mikrometrów są wykonane ze szkła technicznego i wypełnione bardzo rozrzedzonym powietrzem. Ponieważ mikrosfery mają średnicę zbliżoną do długości fal cieplnych, stanowią dla nich pułapkę. Strumień ciepła uwięziony w sferze zostaje w większości odbity, a częściowo rozproszony. Jeśli stężenie mikrosfer jest odpowiednio duże, to mogą odbić i rozproszyć nawet 93% promieniowania. 1 mm AeroThermu odbija nawet do 93% promieniowania cieplnego.

AeroTherm jest to jedyny materiał na rynku,  który w swoim składzie posiada zarówno aerożel  jak i mikrosfery szklane 3M.

Drugim kluczowym składnikiem AeroThermu jest aerożel, którego strukturę tworzy spieniona krzemionka. Na jego masę składa się aż w 90-99,8% powietrze. Aerożel jest obecnie najlepszym znanym izolatorem na świecie. Dzięki niemu AeroTherm posiada unikalne właściwości. Aerożel stanowi osnowę, w której są umieszczone mikrosfery 3M. Budowa aerożelu ułatwia rozchodzenie się odbitych fal cieplnych. Ma to kluczowe znaczenie dla skuteczności działania materiału.

Tańszą wersją osnowy jest zastąpienie aerożelu różnego rodzaju polimerami. Producent AeroThermu również posiada w swojej ofercie tego typu produkty. Badania wykazały jednoznacznie, że ich skuteczność jest wyraźnie gorsza niż w przypadku zastosowania osnowy aerożelowej
Innym zabiegiem stosowanym przez producentów, mającym na celu obniżenie kosztów, jest zastąpienie mikrosfer szklanych przez wykonane z tworzywa sztucznego
Kolejnym czynnikiem, który może wpływać na skuteczność działania, ale również na koszt wytworzenia, jest mniejszy udział procentowy mikrogranulek w masie. Podczas podejmowania decyzji warto dopytać się oferenta, jaki skład ma dany materiał

02. Porównanie obiektywnych badań

Najlepszą metodą oceny właściwości materiałów jest porównanie wyników badań. Bardzo ważne jest jednak to, czy badania są wiarygodne i obiektywne. Czy są one wykonane przez zewnętrzne, niezależne laboratoria mające notyfikację UE, czy też są to np. badania własne lub wyliczenia teoretyczne wykonywane odpłatnie na zlecenie producenta. Niestety często się zdarza, że właściwości podawane w reklamach w ogóle nie są poparte żadnymi badaniami. Porównywanie rzetelnych, udokumentowanych wyników badań z pustymi deklaracjami marketingowymi może wprowadzić w klienta w błąd.

Badania–wiarygodność i obiektywizm

03. „Ciepłe” farby

Farba jest mieszaniną wielu składników. Oprócz barwnika (pigmentu) w jej skład wchodzą liczne substancje dodatkowe takie jak: spoiwa, wypełniacze, rozcieńczalniki, rozpuszczalniki, substancje błonotwórcze, dyspergujące, konserwujące, opóźniające wysychanie, reagujące z podłożem, itp. Jednym ze składników jest wypełniacz. Jest to substancja w postaci ziarnistej lub proszku, nierozpuszczalna w spoiwie. Część wypełniacza można zastąpić mikrosferami odbijającymi promieniowanie cieplne. Wówczas producent ogłasza, że farba spełnia funkcje izolacji termicznej. Przypomnijmy mechanizm odbijania ciepła przez warstwę AeroThermu. Promieniowanie cieplne dociera do powierzchni mikrosfery 3M. Część jest odbita, natomiast część przenika przez ścianki. Rozproszony strumień ciepła natrafia na kolejną mikrosferę, gdzie ponownie część zostaje odbita, a część rozproszona. Zjawisko powtarza się wielokrotnie przy kolejnych warstwach. Ze względu na liczbę mikrosfer większość promieniowania jest stopniowo rozpraszana i zostaje zgromadzona w cienkiej warstwie powłoki AeroTherm. Podnosi się temperatura na powierzchni. W przypadku AeroThermu grubość warstwy wynosi 1mm. Zapewnia to odpowiednie stężenie mikrosfer. Grubość warstwy farby wynosi 0,2 do 0,3 mm. Dodatkowo mikrosfery stanowią tylko małą część jej składników.

Inną wątpliwość budzi to, czy zastąpienie części wypełniacza mikrosferami nie pogarsza właściwości farby.

Wypełniacz reguluje lepkość farby, odporność naścieranie, wpływa na stopień połysku, zapewnia również tiksotropię i zapobiega tzw. rozdzieleniu fazowemu farby. Najważniejsze jest porównanie obiektywnych  i rzetelnych badań. Warto poprosić oferenta farby o dokumentację potwierdzającą deklarowane właściwości izolacyjne. Oczywiście również w tym przypadku powinno się ocenić, czy rzetelność i wiarygodność badań nie budzi wątpliwości.

04.Kiedy ocieplać dom od środka, a kiedy od zewnątrz?

Zobacz, kiedy ocieplenie pomieszczeń od środka  może być najlepszym rozwiązaniem.

Nowe budynki są projektowane zgodnie z wyśrubowanymi normami wymaganej izolacji cieplnej. Przeważnie nie ma potrzeby, żeby dodatkowo ocieplać je od wewnątrz, chociaż są pewne miejsca, gdzie warto to wziąć pod uwagę. W przypadku już istniejących budynków, w których jest deficyt ciepła, na pewno warto rozważyć opcje ocieplenia od wewnątrz.

Gdy ocieplenie budynku od zewnątrz jest niemożliwe

Budynek jest pod ochroną konserwatora zabytków – dotyczy to głównie kamienic oraz innych obiektów o walorach historycznych
Budynek jest w granicy działki
Budynek jest wielorodzinny i nie ma zgody administratora lub innych mieszkańców na ocieplenie całości

Gdy budynek można ocieplić od zewnątrz, ale właściciel nie chce tego rozwiązania

Przeważnie jest to związane z atrakcyjnym wykończeniem istniejącej elewacji np. cegłą klinkierową, kamieniem, drewnem, itp.

Gdy budynek jest ocieplony od zewnątrz, ale ocieplenie jest niewystarczające

Wymiana izolacji zewnętrznej na nową jest kosztowna i uciążliwa. Ze względów technologicznych powinno się w pierwszej kolejności usunąć starą izolację. Wiąże się to z kosztami demontażu, wynajmu kontenera i wywozu odpadów. Czynność ta jest czasochłonna, może spowodować np. dewastację zieleni w najbliższym otoczeniu budynku. Właściwie wykonana izolacja zewnętrzna powinna obejmować wymianę elementów chroniących przed wodą opadową (tj. parapetów, rynien i blaszanych okładzin na poddaszu i na dachu), izolację balkonów od dołu i od góry, a także izolację cokołu i piwnic.

Konieczna może okazać się rozbiórka i ponowny montaż instalacji odgromowej. Łączny koszt termoizolacji zewnętrznej zależy nie tylko od powierzchni elewacji, ale także od złożoności bryły budynku, formy architektonicznej i położenia budynku w terenie oraz od ewentualnej konieczności wykonania prac na rusztowaniach. Przeważnie pozostaje spory odpad materiału, który również stanowi często niemały koszt.

Rozważając taką decyzję, należy brać również pod uwagę to, że dołożenie warstwy izolacji może znacząco zmienić proporcję i wygląd budynku. Zostaną również zasłonięte różne detale dekoracyjne typu gzymsy, bonie, itd.

Ocieplenie od środka AeroThermem poprawi komfort termiczny i obniży rachunki za ogrzewanie. Pozwoli to osiągnąć efekt porównywalny z wymianą ocieplenia zewnętrznego. Jest to rozwiązanie dużo tańsze, bezpieczne i bez porównania mniej uciążliwe.

Gdy problem dotyczy tylko niektórych ścian lub pomieszczeń w budynku

W takim wypadku ocieplanie od zewnątrz całego budynku jest nieopłacalne. W praktyce takie sytuacje zdarzają się często. Kilka przykładów:

zimne ściany pomieszczeń przy północnej elewacji, która często jest np. dodatkowo zacieniona drzewami
adaptacja na cele użytkowe pomieszczeń w suterenach, na strychach, w garażach, itp.
pomieszczenia narożne, z wykuszami, loggiami, itp.
pomieszczenia, w których ważne jest utrzymanie wyższych temperatur niż w reszcie budynku np. pokoje dla dzieci, dla seniorów, itp.
pomieszczenia pod tarasami
gdy z jakichś względów część elewacji jest gorzej docieplona od zewnątrz
gdy grzyb kondensacyjny pojawia się tylko w jednym pomieszczeniu

Gdy pomieszczenie graniczy z innymi pomieszczeniami nieogrzewanymi

Ściany wewnętrzne w budynkach przeważnie nie są ocieplane. Jeżeli pomieszczenie przez ścianę sąsiaduje z pomieszczeniem nieogrzewanym lub słabo ogrzewanym wówczas mamy do czynienia z efektem zimnej ściany.
Najczęściej spotykane sytuacje dotyczą pomieszczeń sąsiadujących z:

klatką schodową, szczególnie na niskich kondygnacjach
garażem
pomieszczeniami gospodarczymi, magazynami, itp.
niezamieszkałym modułem w zabudowie szeregowej lub bliźniaczej

W nowych domach i mieszkaniach

Nawet w najlepiej zaizolowanym nowym budynku pozostają słabiej docieplone miejsca zwane mostkami termicznymi.  Mostek termiczny jest dla ciepła w naszym domu tym, czym dziura w dętce dla ciśnienia w kole. Kilka mostków termicznych  potrafi zniweczyć wysiłki i inwestycje w termoizolację domu. Powstają one ze względów technologicznych, błędów konstrukcyjnych  i nadal bardzo często spotykanych błędów wykonawczych.

Najsłabsze termicznie miejsca w nowych budynkach to przeważnie:

wnęki okienne i drzwiowe
zabudowa rolet
ściany szybów wentylacyjnych – w okresie zimowym często ma miejsce zjawisko zwane konwersją, czyli zimne powietrze  jest zasysane do komina wentylacyjnego. Ściany szybów wentylacyjnych nie są ocieplane i ich powierzchnia mocno się wychładza
słupy konstrukcyjne i inne elementy betonowe
podłogi i ściany przylegające do garażu, który jest umiejscowiony w bryle domu
miejsca połączenia ścian ze stropem
okolice balkonów, tarasów i loggi

05.Ile centymetrów styropianu zastąpi AeroTherm?

Ile centymetrów styropianu zastąpi AeroTherm?

Zasada działania izolacji AeroThermu jest zupełnie inna niż w przypadku izolacji wykonanej ze styropianu. Z tego powodu precyzyjne porównanie obydwu tych materiałów nie jest możliwe.

Styropian posiada duży opór cieplny, czyli bardzo słabo przewodzi ciepło. Zwiększając grubość warstwy, poprawia się izolacyjność termiczna. Nie powinien on jednak być stosowany do ocieplania pomieszczeń od środka, bo bardzo zwiększa się ryzyko powstania grzyba pleśniowego.

Największy błąd przy ocieplaniu ścian od środka

AeroTherm działa na zupełnie innej zasadzie niż tradycyjne materiały izolacyjne. Odbija on promieniowanie cieplne i dzięki temu mniej ciepła ucieka z pomieszczenia i podnosi się temperatura na ścianie.

Jak działa AeroTherm?

AeroTherm jest materiałem bardzo dobrze przebadanym. Badania potwierdzone certyfikatami wykazały, że:

Średnia oszczędność energii wynosi 18%
Zastosowanie AeroThermu skraca o 27% czas nagrzewania pomieszczenia
Czas wychłodzenia pomieszczenia z AeroThermem wydłuża się aż o 85%, czyli prawie dwukrotnie
Efekt konwekcji jest ograniczony o 30%
Temperatura przy ścianach w pomieszczeniu z warstwą AeroTherm jest wyższa nawet do 4°C
AeroTherm umożliwia zmniejszenie wydajności źródła ciepła o 35% dla źródeł promieniujących i o 26% dla źródeł konwencjonalnych przy utrzymaniu komfortu cieplnego

Skuteczność AeroThermu

Zmniejszenie ucieczki ciepła przez AeroTherm można porównać do zastosowania 5 – 8 cm styropianu od zewnątrz budynku. Dodatkowe korzyści takie jak zwiększenie temperatury na ścianie, zmniejszenie efektu konwekcji i poprawa komfortu cieplnego można przeliczyć na dodatkowe 2 – 3 cm styropianu.

Skuteczność AeroThermu można porównać do skuteczności 8 – 10 cm styropianu zastosowanego od zewnątrz budynku.

06.Jak rozpoznać rodzaj grzyba na ścianie?

Eliminację problemu zagrzybienia należy zacząć od ustalenia, co jest rzeczywistą przyczyną zawilgocenia ścian. W zależności od postawionej diagnozy powinno się zastosować inny sposób postępowania.

Niezbędna dla rozwoju grzybów pleśniowych jest przede wszystkim wilgoć i choćby niewielka ilość substancji organicznych takich jak farby, tapety, drewno, materiały drewnopodobne, a także osiadły pył, kurz, itp.

Źródła wilgoci mogą być różne. Najczęściej spotykane to:

kondensacja (wykraplanie) pary wodnej na powierzchni zimnej ściany

zła izolacja wilgotnościowa fundamentów i ścian

przeciekanie z dachu, balkonu lub poprzez elewację

niewłaściwie wykonane docieplenie ścian od środka

Rozpoznaj rodzaj grzyba i dobierz odpowiedni sposób rozwiązania problemu.

Kondensacja (wykraplanie) pary wodnej na powierzchni zimnej ściany

Najczęściej spotykanym grzybem pleśniowym jest tzw. grzyb kondensacyjny. W chłodnych porach roku na zimnych ścianach zaczyna wykraplać się wilgoć, co w konsekwencji prowadzi do rozwoju grzyba pleśniowego.

W pierwszej kolejności wilgoć pojawi się na tzw. mostkach termicznych, czyli tych miejscach, w których ściana jest najzimniejsza. Często jest to połączenie ściany z sufitem lub podłogą, wnęki okienne, nadproża nad oknami, betonowe elementy konstrukcyjne,  strefy połączenia płyty balkonowej ze ścianą, itp. Jeżeli w pomieszczeniu jest dobra cyrkulacja powietrza, wówczas ryzyko powstania grzyba jest mniejsze. Powietrze osusza wilgoć, zanim pleśń zdąży się rozwinąć. Z tego powodu często wykwity powstają w miejscach  o ograniczonym ruchu powietrza, np. za meblami, w narożach ścian, we wnękach i wykuszach, itp. Im większa wilgotność powietrza, tym szybciej i intensywniej pojawi się kondensacja.

Jak rozpoznać grzyba kondensacyjnego?

Grzyb kondensacyjny pojawia się tylko w zimnych porach roku
Jeżeli jego stadium nie jest mocno zaawansowane, to jest on skoncentrowany na powierzchni ściany i da się go usunąć  szmatką z detergentem. Przy większej intensywności może częściowo wniknąć głębiej w strukturę tynku

Jak pozbyć się grzyba kondensacyjnego?

Na rynku jest wiele środków i metod służących do dezynfekcji bądź maskowania grzybów kondensacyjnych. Niestety środki te działają tylko okresowo, gdyż detergenty chemiczne z czasem wietrzeją i problem powraca. Agresywna chemia, która stopniowo uwalnia się do pomieszczenia, nie pozostaje bez wpływu na zdrowie ludzi i zwierząt domowych. W celu trwałego usunięcia problemu należy wpłynąć na dwa czynniki – obniżyć wilgotność powietrza w pomieszczeniu i/lub podnieść temperaturę na ścianie. Najlepiej zadbać o obie te rzeczy równocześnie.

AeroTherm trwale, bezpiecznie i skutecznie eliminuje przyczynę powstawania grzyba kondensacyjnego, ponieważ podnosi temperaturę na ścianie.

Zła izolacja wilgotnościowa fundamentów i ścian (podciąganie kapilarne)

Podciąganie kapilarne polega na tym, że woda jest transportowana do góry za pomocą sił kapilarnych. Wysokość, na którą dany materiał jest w stanie podciągnąć wodę, zależy od kilku czynników, przede wszystkim od jego porowatości. Im pory i szczeliny mają mniejszą średnicę, tym woda może być wyżej podciągnięta. Doświadczalnie wykazano, że pory o średnicy 0,1 mm mogą podciągnąć wodę na wysokość około 14 cm, a przy średnicy porów 0,01 mm nawet do 1,4 m.

Jak rozpoznać grzyba powstałego na skutek podciągania wilgoci?

Podciąganie kapilarne dotyczy budynków, które nie mają izolacji wilgotnościowej lub jest ona wadliwie wykonana. Izolacja wodna powinna oddzielać mur od fundamentów (izolacja pozioma) oraz zabezpieczać od zewnątrz ściany, które są zakopane w gruncie (izolacja pionowa)
Ze względu na ograniczoną wysokość podciągania wilgoci, grzyb kapilarny może się pojawiać tylko w pomieszczeniach umiejscowionych na parterze budynku
Odległość górnej granicy zagrzybienia od poziomu gruntu nie powinna przekraczać około 1,5 m, gdyż tyle maksymalnie może być podciągnięta wilgoć przez materiały budowlane. Jeżeli zagrzybienie występuje powyżej tej wysokości, to jego przyczyna najprawdopodobniej jest inna lub występuje kilka przyczyn równocześnie
Grzyb kapilarny jest zlokalizowany wzdłuż podłogi
W odróżnieniu od wilgoci będącej wynikiem kondensacji, woda podciągana kapilarnie jest umiejscowiona wewnątrz ściany.  W pewnych warunkach termicznych zamienia się ona w parę wodną, która chce się wydostać z muru. Wraz ze wzrostem jej ilości rośnie ciśnienie, które jest w stanie „wypchnąć” np. tynk i powłoki wykończeniowe, żeby zrobić drogę ujścia dla pary. Wówczas na ścianie pojawiają się tzw. purchle (pęcherze, bąble). Przy większym zagrzybieniu pojawiają się spękania i złuszczenia farby i tynku. W skrajnych przypadkach tynk traci przyczepność z murem (tzw. odparzenia) oraz może nastąpić miejscowe jego odpadnięcie
Pojawienie się „puszystych” osadów. Są to sole, które wilgoć wypłukuje z muru, a para wodna przenosi na powierzchnię ściany
Grzyb kondensacyjny pojawia się tylko w zimnych okresach roku, natomiast podciąganie kapilarne jest głównie związane z opadami atmosferycznymi.
Zawilgocenie lub gnicie listew przypodłogowych, lub podłogi

Identyfikacja przyczyn zawilgocenia nie zawsze jest oczywista. Często zdarza się, że występują równocześnie dwie przyczyny, czyli podciąganie kapilarne i kondensacja. Z tego powodu zaleca się, żeby przyczyny zawilgocenia ściany ustalał ekspert. Może to zaoszczędzić wydatków związanych z zastosowaniem nieadekwatnych rozwiązań.

Jak pozbyć się grzyba powstałego na skutek podciągania wilgoci?

Jedynym skutecznym sposobem walki z grzybem kapilarnym jest zablokowanie podciągania wody. Na rynku dostępnych jest kilka technologii, które w lepszy lub gorszy sposób pozwalają rozwiązać ten problem:

Wykonanie nowej izolacji
W przypadku istniejących budynków konieczne jest odkopanie fundamentów i umieszczenie w murze nowego materiału izolacyjnego. Najbardziej popularne są dwa rozwiązania. Podcięcie ścian na całej ich szerokości możliwie jak najbliżej fundamentu i umieszczenie w szczelinach nowej izolacji wodnej. Druga metoda polega na wbijaniu blach, które pełnia funkcje bariery wodnej.

Wykonanie przepony hydrofobowej – metoda iniekcyjna
Najprościej rzecz ujmując, chodzi o to, żeby do muru wprowadzić substancje, które wyeliminują podciąganie wody. W tym celu nawierca się otwory, do których wprowadza się substancje hydrofobowe. Wnikają one w pory materiału konstrukcyjnego i blokują przemieszczanie wilgoci. Na rynku dostępnych jest wiele technologii do stosowania w metodzie iniekcyjnej. Są też ograniczenia związane z rodzajem muru.

Elektroosmoza
Metoda ta wykorzystuje zjawisko zmiany kierunku przepływu wilgoci pod wpływem pola elektrycznego lub elektromagnetycznego. W praktyce polega to na wykorzystaniu urządzenia, które generuje fale blokujące przepływ wilgoci z dołu do góry. Metoda ta znakomicie sprawdza się w sytuacji, gdy została wykonana nowa izolacja wodna i celem jest osuszenie ściany. Jeżeli nie zostało wyeliminowane podciąganie kapilarne, wówczas urządzenie blokujące przepływ wilgoci musi być zainstalowane na stałe.

Zagadnienie hydroizolacji istniejących budynków jest bardzo skomplikowane i wymaga specjalistycznej, inżynierskiej wiedzy. Z tego względu zalecane jest, żeby dobór metody był dokonany przez eksperta w tej dziedzinie.

AeroTherm nie eliminuje podciągania kapilarnego.

Jeżeli problem zawilgocenia wynika zarówno z podciągania wody jak również z jej kondensacji na zimnych ścianach, wówczas należy w pierwszej kolejności wyeliminować podciąganie kapilarne, następnie osuszyć ścianę i dopiero wówczas zastosować AeroTherm jako ochronę przed kondensacją.

Przeciekanie z dachu, balkonu lub poprzez elewację

Częstymi przyczynami zawilgocenia ścian jest przeciekanie wody przez dach (szczególnie w strefie komina), balkon (niewłaściwie wykonana hydroizolacja) lub przez elewację (uszkodzone rynny, nieszczelne parapety i obróbki okien, ubytki  tynku, itp.). Innym powodem zawilgocenia ścian i stropów może być uszkodzenie instalacji wodno-kanalizacyjnej lub grzewczej.

Jak rozpoznać grzyba powstałego na skutek przecieku?

Intensywność zacieku jest wprost związana z opadami atmosferycznymi i nie zależy od pory roku
Wilgoć będzie zlokalizowana wewnątrz ściany i objawy będą zbliżone do grzyba będącego wynikiem podciągania kapilarnego.  Różnica będzie przede wszystkim związana z lokalizacją ogniska – grzyb kapilarny przy podłodze na parterze, grzyb będący  wynikiem przeciekania przeważnie w innych miejscach

Jak się pozbyć grzyba powstałego na skutek przecieku?

Jedyną sensowną metodą eliminacji problemu jest zlokalizowanie źródła przecieku i wyeliminowanie go. Analizę może utrudnić fakt, że woda potrafi przemieszczać się w obrębie murów i stropów, czasami na zaskakująco dużą odległość. Zdarza się, że zaciek pojawia się w sporym oddaleniu od źródła.

Niewłaściwie wykonane docieplenie ścian od środka

Zastosowanie tradycyjnych izolatorów oporowych takich jak styropian, wełna mineralna, różnego rodzaju płyty izolacyjne, piana  PUR itp. do ocieplania ścian od środka wiąże się z dużym ryzykiem powstania grzyba. Materiały te powodują przesunięcie punktu  rosy i strefy przemarzania w ścianie. Bardzo często może to doprowadzić do kondensacji wilgoci na połączeniu izolacji ze ścianą. Grzyb ten jest szczególnie niebezpieczny, gdyż długo nie ma oznak jego rozwoju, a szkodliwe zarodniki przenikają do powietrza.

Jak rozpoznać grzyba powstałego pod niewłaściwą izolacją ścian od środka?

Ponieważ wilgoć i ognisko grzyba są przesłonięte warstwą izolacyjną, dlatego przez długi czas są niewidoczne.  Pierwszym symptomem problemu jest charakterystyczny stęchły zapach
Po pewnym czasie mogą pojawić się pierwsze oznaki ciemnego nalotu np. na połączeniu ściany z sufitem

Jak się pozbyć grzyba powstałego pod niewłaściwą izolacją ścian od środka?

Należy usunąć izolację, która jest źródłem problemu. Może się okazać, że intensywność grzyba pod ociepleniem była bardzo duża. Zagrzybienie, oprócz toksycznego wpływu na zdrowie, może być przyczyną degradacji materiałów budowlanych. W pierwszej kolejności należy zdezynfekować ścianę i naprawić tynk. Czasami niezbędne jest zbicie tynku i nałożenie nowego. Dopiero wtedy można przystąpić do ponownego ocieplenia ściany, stosując bezpieczne technologie.

AeroTherm w sposób bezpieczny i skuteczny ociepla pomieszczenia od środka. Nie tylko nie prowokuje powstawania grzyba jak tradycyjne izolatory, ale skutecznie go eliminuje.

07.Dlaczego w zimie ściany robią się mokre?

Gdy temperatura na zewnątrz zaczyna spadać, w wielu domach i mieszkaniach wraca uciążliwy problem. Na zimnych ścianach zaczyna się pojawiać wilgoć, a w dalszej kolejności ciemny nalot pleśni.

Rozwiązanie problemu jest dużo łatwiejsze, jeżeli rozumie się jego przyczyny. Dowiedz się, dlaczego na twoich ścianach w zimie pojawia się wilgoć i grzyb pleśniowy. Miejsce, moment i intensywność kondensacji pary wodnej zależy od trzech czynników–ciśnienia, wilgotności powietrza oraz temperatury. Ponieważ na ciśnienie atmosferyczne nie mamy wpływu, dlatego nie będziemy się nim dalej zajmować. Im większa wilgotność powietrza  i zimniejsza ściana, tym szybciej i bardziej intensywnie wystąpi zjawisko kondensacji.

Watch this video on YouTube

Wpływ wilgotności powietrza na kondensację pary wodnej

W powietrzu może rozpuszczać się para wodna. Im powietrze jest cieplejsze, tym więcej pary wodnej może się w nim rozpuścić. Wyobraźmy sobie sytuację, gdzie w środku pomieszczenia jest dość wysoka temperatura, a nieocieplana ściana jest zimna. Powietrze wychładza się przy ścianie i obniża swoją temperaturę. Powoduje to, że rozpuszczona w nim para wodna ulega wykropleniu na zimnej powierzchni. Osoby zainteresowane lepszym poznaniem mechanizmu kondensacji zachęcamy do zapoznania się z poniższą infografiką.

Zjawisko kondensacji pary wodnej na zimnej ścianie

Co to jest powietrze?
Suche powietrze (pozbawione pary wodnej) składa się z:
78,06% azotu

20,98% tlenu
Pozostałe 0,96% to głównie argon i inne gazy szlachetne

Para wodna
jest to cząsteczka wody H2O w stanie gazowym

Para wodna może się rozpuszczać w powietrzu. Im cieplejsze powietrze, tym więcej pary wodnej może się w nim rozpuścić.

1 / 5

Jak zachowuje się podgrzane powietrze

Podczas podgrzewania powietrza cząsteczki nabierają coraz większej energii. Zwiększa się ich amplituda drgań i przez to coraz bardziej się od siebie odpychają. W danej jednostce objętości jest coraz mniej cząsteczek. Z tego względu powietrze ciepłe jest lżejsze od powietrza zimnego.

Temperatura°C

2 / 5

Para wodna w ciepłym powietrzu

Zobaczmy teraz, co się dzieje z parą wodną rozpuszczoną w powietrzu podczas jego ochładzania. W ciepłym powietrzu odległości pomiędzy cząsteczkami są duże, dlatego może się w nim zmieścić więcej pary wodnej niż w powietrzu zimnym. Poniższy rysunek schematycznie przedstawia przykładową sytuację, gdy wilgotność ciepłego powietrza wynosi 60%. Oznacza to, że przy tej temperaturze powietrze mogłoby pomieścić więcej pary, ale wówczas w pomieszczeniu nie byłoby komfortu wilgotnościowego.

3 / 5

100% wilgotności

Co się stanie, gdy powietrze zaczniemy ochładzać? Odległości pomiędzy cząsteczkami powietrza zaczną się zmniejszać. Będzie pomiędzy nimi coraz mniej miejsca dla pary wodnej. W końcu dojdzie do sytuacji, w której ilość rozpuszczonej w powietrzu pary wodnej osiągnie swoją maksymalną możliwą wartość. Oznacza to, że w danej temperaturze wilgotność względna powietrza wyniesie 100%.

4 / 5

Punkt rosy

Dalsze ochładzanie powietrza spowoduje ponowne zmniejszanie odległości pomiędzy jego cząsteczkami. Dla części pary wodnej rozpuszczonej w powietrzu nie będzie już miejsca. Dlatego musi się ona wytrącić w postaci wody. Temperatura, przy której zaczyna się proces kondensacji, nazywana jest punktem rosy. Ciepłe powietrze ze środka pomieszczenia jest wychładzane w pobliżu zimnej ściany. Jeżeli temperatura ściany spadnie poniżej punktu rosy, wówczas na ścianie wykropli się woda. Jeżeli szybko nie wyschnie, zacznie rozwijać się grzyb.

5 / 5

Zmniejszenie wilgotności może nawet całkowicie wyeliminować wykroplenie wilgoci na ścianie lub znacząco ją ograniczyć. Spowoduje, że kondensacja nastąpi przy niższych temperaturach i z mniejszą intensywnością.

Komfort cieplno-wilgotnościowy

Diagram komfortu wilgotnościowego pokazuje, jaka wilgotność powietrza jest komfortowa dla ludzi, w zależności od temperatury powietrza np. przy optymalnej temperaturze powietrza w pomieszczeniu 22°C komfort przebywania osiąga się przy wilgotności względnej pomiędzy 35 a 65%. Utrzymywanie komfortu wilgotnościowego jest ważne ze względu na zdrowie i samopoczucie. W strefie zbyt wilgotnego powietrza odczuwamy nieprzyjemny zaduch, który wpływa na nadmierne pocenie się. Są to dobre warunki do rozwoju bakterii, grzybów i innych szkodliwych drobnoustrojów. W strefie zbyt niskiej wilgotności mogą nam wysychać śluzówki w oczach, nosie i w gardle, co może prowadzić do ich podrażnienia i infekcji. Z diagramu wynika, że rozpiętość wilgotności uznawanych za komfortowe jest duża, co daje nam spore pole manewru w walce z grzybem na ścianie.

Przy problemach z roszeniem ścian należy utrzymywać wilgotność w pobliżu dolnej granicy komfortu.

Warto zainwestować w urządzenie do pomiaru wilgotności powietrza — higrometr. W celu sprawnego usuwania wilgotnego powietrza należy zadbać o dobrą wentylację pomieszczenia. Nie zawsze jednak zastosowanie standardowych rozwiązań będzie wystarczające. Szczególnie dotyczy to pomieszczeń,  w których emisja wilgoci jest wysoka. Para wodna jest w dużych ilościach emitowana przez ludzi. Do tego dochodzi gotowanie, prysznic, suszenie prania, itp. Dodatkowym wsparciem w walce z wilgocią może być osuszacz powietrza. Niestety czasami ściana może się wyziębić do tego stopnia, że pomimo znaczącego obniżenia wilgotności powietrza kondensacja nadal występuje. Niezależnie od wszystkiego warto jest utrzymywać komfortowy poziom wilgotności w pomieszczeniu, nie tylko ze względu na zagrożenie pleśnią, ale również w celu zapewnienia warunków odpowiednich dla zdrowia i dobrego samopoczucia.

Wpływ temperatury ściany na kondensację pary wodnej

Idealnym rozwiązaniem problemu kondensacji jest podniesienie temperatury ściany. Najłatwiej jest to osiągnąć poprzez wykonanie prawidłowej izolacji termicznej budynku od zewnątrz. Z różnych względów nie zawsze jest to jednak możliwe. Co wówczas? Zastosowanie tradycyjnych izolatorów takich jak styropian, wełna mineralna, różnego rodzaju płyty i maty izolacyjne od środka nie tylko nie rozwiąże problemu, ale znacząco go pogorszy. Tradycyjne izolatory stają się inkubatorami grzyba, gdyż na ich połączeniu ze ścianą tworzą się doskonałe warunki do jego rozwoju. Dlatego docieplanie ścian od środka przy użyciu tradycyjnych izolatorów jest często bombą z opóźnionym zapłonem.

Największy błąd przy ocieplaniu ścian od środka

Czy istnieje bezpieczna metoda, która  pozwoli podnieść temperaturę na ścianie bez konieczności ocieplania jej od zewnątrz?

Tak, nazywa się AeroTherm.

Jak pozbyć się grzyba na ścianie?

08.Wpływ pleśni na zdrowie

Grzyby pleśniowe są jednym z najbardziej znanych czynników biologicznych, które negatywnie wpływają na zdrowie ludzi oraz zwierząt domowych.

Wytwarzają ogromną ilość zarodników i mają bardzo wysoką zdolność rozwoju, dzięki czemu są powszechnie obecne w pomieszczeniach mieszkalnych. Wydzielają one niebezpieczne mykotoksyny oraz alergeny. Ocenia się, że problem skażenia grzybami zasiedlającymi materiały budowlane i wykończeniowe dotyczy ponad  20% domów i mieszkań w Polsce. Najbardziej narażone na szkodliwe działanie pleśni są osoby o niższej odporności np. dzieci, seniorzy, astmatycy, alergicy  oraz kobiety w ciąży.

Negatywne skutki substancji wydzielanych przez grzyb

Dostępnych jest wiele opracowań, opisujących dolegliwości wywołane wdychaniem zarodników pleśni. Można je podzielić na kilka grup:

Mykotoksyny są związkiem rakotwórczym. Długotrwałe ich wdychanie może doprowadzić do choroby nowotworowej.

Szczególnie kobiety w ciąży powinny unikać zagrzybionych pomieszczeń, ponieważ toksyczne oddziaływanie tych miejsc może doprowadzić do nieprawidłowego rozwoju płodu.

Wdychanie pleśni ma działanie drażniące na układ oddechowy. Może wywołać zapalenie zatok, gardła, oskrzeli i płuc. Przyczyniają się do powstawania astmy i alergii.

Mykotoksyny mogą podrażniać układ nerwowy, wywołując np. osłabienie koncentracji, bezsenność, rozdrażnienie, mrowienie i drętwienie kończyn, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.

Wywołują przewlekłe bóle głowy, mięśni i stawów.

Pleśń uszkadza nerki i wątrobę. W układzie pokarmowym zaburzają przemianę materii, co może prowadzić do otyłości.

Mykotoksyny zaburzają wydzielanie hormonów, co może być przyczyną niepłodności.

Wywołują infekcje skórne.

Ekspert radzi

01.Największy błąd przy ocieplaniu ścian od środka

Najczęstszym błędem popełnianym przy docieplaniu ścian od wewnątrz pomieszczenia jest skupienie się wyłącznie na ograniczeniu ucieczki ciepła.

Tradycyjne izolatory zastosowane od wewnątrz pomieszczenia wywołują grzyba.

AeroTherm jest w pełni bezpieczny i chroni przed powstaniem grzyba wewnątrz i na powierzchni ściany.

Dwa strumienie – ciepła i wilgoci

Studium przypadku

Co się dzieje z parą wodną?

Punkt rosy

Izobar pary nasyconej

Rzeczywisty rozkład wilgoci

W którym miejscu wykropli się woda?

Co się stanie, gdy od środka przykleimy tradycyjny izolator?

Zmiana układu izobar

Wilgoć i grzyb na powierzchni ściany

Tradycyjne izolatory zastosowane od środka wywołują grzyba nawet w umiarkowanych warunkach

Jak AeroTherm wpływa na strefę przemian

Opór dyfuzyjny AeroThermu

AeroTherm jest materiałem bezpiecznym

Uwagi końcowe

02.Ocieplanie od wewnątrz – porównanie technologii

Istota problemu

Istota problemu

Istota problemu

Istota problemu

Istota problemu

Na rynku są dostępne różne materiały, które są rekomendowane do ocieplania pomieszczeń od środka. Każde z tych rozwiązań ma swoje zalety i wady. Przed zakupem warto rozważyć wszystkie „za” i „przeciw” poszczególnych rozwiązań.

Porównanie AeroThermu do innych rozwiązań stosowanych przy ocieplaniu ścian od środka.

Koncepcje bezpiecznego ocieplania pomieszczeń od zewnątrz

Główny problem techniczny sprowadza się do tego, jak ograniczyć negatywne skutki związane z kondensacją wody pod izolacją i zwiększoną strefą przemarzania. Opracowano trzy koncepcje rozwiązania tego problemu:

01. Technologie ograniczające wnikanie pary wodnej do przegrody

Ocieplanie od środka za zastosowaniem wełny mineralnej

Ocieplanie płytami pokrytymi powłoką paroszczelną

Ocieplenie materiałem, którego budowa ogranicza przepływ pary wodnej

02. Technologie dopuszczające możliwość kondensacji wewnątrz warstwy izolacji

Najczęściej spotykane materiały:

Bloczki silikatowe, czyli tzw. płyty klimatyczne

Bloczki z lekkiego betonu komórkowego

Płyty perlitowe

03. Nanotechnologie cienkowarstwowe odbijające i rozpraszające promieniowanie cieplne

AeroTherm to prawdziwy przełom w termoizolacji pomieszczeń od środka.

Podsumowanie

03.AeroTherm vs inne materiały termorefleksyjne

Materiały termorefleksyjne działają na zasadzie odbijania i rozpraszania promieniowania cieplnego.

Czym różni się AeroTherm od innych materiałów tego typu?

01. Porównanie budowy i składników

AeroTherm jest to jedyny materiał na rynku, który w swoim składzie posiada zarówno aerożel jak i mikrosfery szklane 3M.

02. Porównanie obiektywnych badań

03. „Ciepłe” farby

Inną wątpliwość budzi to, czy zastąpienie części wypełniacza mikrosferami nie pogarsza właściwości farby.

04.Kiedy ocieplać dom od środka, a kiedy od zewnątrz?

Zobacz, kiedy ocieplenie pomieszczeń od środka może być najlepszym rozwiązaniem.

Gdy ocieplenie budynku od zewnątrz jest niemożliwe

Gdy budynek można ocieplić od zewnątrz, ale właściciel nie chce tego rozwiązania

Gdy budynek jest ocieplony od zewnątrz, ale ocieplenie jest niewystarczające

Gdy problem dotyczy tylko niektórych ścian lub pomieszczeń w budynku

Gdy pomieszczenie graniczy z innymi pomieszczeniami nieogrzewanymi

W nowych domach i mieszkaniach

05.Ile centymetrów styropianu zastąpi AeroTherm?

Ile centymetrów styropianu zastąpi AeroTherm?

Skuteczność AeroThermu można porównać do skuteczności 8 – 10 cm styropianu zastosowanego od zewnątrz budynku.

06.Jak rozpoznać rodzaj grzyba na ścianie?

Eliminację problemu zagrzybienia należy zacząć od ustalenia, co jest rzeczywistą przyczyną zawilgocenia ścian. W zależności od postawionej diagnozy powinno się zastosować inny sposób postępowania.

Źródła wilgoci mogą być różne. Najczęściej spotykane to:

Rozpoznaj rodzaj grzyba i dobierz odpowiedni sposób rozwiązania problemu.

Kondensacja (wykraplanie) pary wodnej na powierzchni zimnej ściany

Zła izolacja wilgotnościowa fundamentów i ścian (podciąganie kapilarne)

Przeciekanie z dachu, balkonu lub poprzez elewację

Niewłaściwie wykonane docieplenie ścian od środka

07.Dlaczego w zimie ściany robią się mokre?

Gdy temperatura na zewnątrz zaczyna spadać, w wielu domach i mieszkaniach wraca uciążliwy problem. Na zimnych ścianach zaczyna się pojawiać wilgoć, a w dalszej kolejności ciemny nalot pleśni.

Wpływ wilgotności powietrza na kondensację pary wodnej

Zjawisko kondensacji pary wodnej na zimnej ścianie

Jak zachowuje się podgrzane powietrze

Para wodna w ciepłym powietrzu

100% wilgotności

Punkt rosy

Zmniejszenie wilgotności może nawet całkowicie wyeliminować wykroplenie wilgoci na ścianie lub znacząco ją ograniczyć. Spowoduje, że kondensacja nastąpi przy niższych temperaturach i z mniejszą intensywnością.

Komfort cieplno-wilgotnościowy

Przy problemach z roszeniem ścian należy utrzymywać wilgotność w pobliżu dolnej granicy komfortu.

Najczęstszym błędem popełnianym przy docieplaniu ścian od wewnątrz pomieszczenia jest skupienie się wyłącznie na ograniczeniu ucieczki ciepła.

AeroTherm jest to jedyny materiał na rynku,  który w swoim składzie posiada zarówno aerożel  jak i mikrosfery szklane 3M.

Zobacz, kiedy ocieplenie pomieszczeń od środka  może być najlepszym rozwiązaniem.

Czy istnieje bezpieczna metoda, która  pozwoli podnieść temperaturę na ścianie bez konieczności ocieplania jej od zewnątrz?